Driestuiveropera – NNT


Drie Stuivers van Goud

Voorstelling: Driestuiveropera van Bertolt Brecht door Het Noord Nederlands Toneel. Regie: Matthijs Rümke. M.m.v: Cabaretgroep De Ploeg en NUHR. Gezien: 17-10, Deventer. Tournee t/m 30-12. Inl.: 050-3113399.

5ster

Door Wijbrand Schaap

Deventer – Toch maar even een persoonlijke bekentenis. Op de middelbare school had ik een hekel aan Duits. Dat was mode, zeker in Rotterdam, dat toen nog ernstig te lijden had onder de rigoreuze stadsvernieuwingsoperatie die onze oosterburen in 1940 waren begonnen. De lerares Duits moest het ontgelden. Ze dweepte met Brecht, en meende ons een plezier te doen met krakende platen van Lotte Lenya. We vonden het verschrikkelijk. Maar sinds ik gisteren Brechts Driestuiveropera zag in de versie van het Noord Nederlands Toneel, ben ik helemaal bekeerd.

Om maar gelijk met het beste te beginnen: de muziek. Het orkestje van Joop van Dijk zit in de orkestbak de sterren van de hemel te spelen. De legendarische melodieën van componist Kurt Weil zijn redelijk intact gelaten, en worden met lekker vette blaaspartijen schetterend van onder het voetlicht de zaal in geslingerd. Mac The Knife als openingsnummer zet gelijk in met een goede swing, en daarmee is de toon gezet.

De Driestuiveropera vertelt het verhaal van een massamoordenaar met een gouden hartje, Mac The Knife. Hij kan geen nee zeggen tegen vrouwen, en omgekeerd lukt dat ook niet, dus zijn veelwijverij moet uiteindelijk wel tot zijn ondergang leiden. Brecht wilde met dit stuk zijn publiek ook politiek stichten, dus is het origineel doorspekt met politieke statements en gaat het stuk vooral over de opportunistische houding van het lompenproletariaat: ‘Eerst komt het vreten, dan pas de moraal’.

Brechts politieke stukken ongewijzigd spelen, dat kan niet meer. Dat bewees Toneelgroep Amsterdam vorig seizoen met de tenenkrommende Jeanne d’Arc van de Slachthuizen. Regisseur Matthijs Rümke en bewerker Koos Terpstra gaan dan ook met het verhaal op de loop. Ze laten het spelen door door een cabaretensemble, De Ploeg. Het is een goede keuze, die verrassend dicht zit op wat Brecht voor ogen moet hebben gestaan. De spanning wordt regelmatig met komische of inhoudelijke intermezzo’s doorbroken. Sentimenteel gezwijmel krijgt dus geen plaats.

De Allergrootste reden om deze voorstelling te gaan zien is echter Carice van Houten. De jonge actrice is in haar korte carrière al vaak in de prijzen gevallen, maar wat ze nu laat zien, en vooral horen, slaat alles. Als zij ‘Zeerover Jenny’ zingt is het of je Lotte Lenya hoort. Goed, haar stem kan hier en daar nog wel wat meer training gebruiken, maar de registers die ze aanslaat, in combinatie met haar krachtige aanwezigheid op het podium, maken haar nu al tot een opvolgster voor Loes Luca.

Bij de voorstelling in Deventer zaten een paar schoolklassen Duits op het balkon. Ze waren onder de indruk. Die ene leraar Duits die mij er op strenge wijze van doordrong dat ik voordrong bij de koffie, biedt ik mijn excuus aan. Ik was in de wolken. Dat mag hij ook weer zijn, want zijn lessen zijn met deze voorstelling weer een stuk leuker geworden.

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.

, ,